Zekerijah Smajić blog
GEOPOLITIKOM PROTIV UMA, RAZUMA I LOGIKE
Kadrovska obezglavljenost EU, nepotizam, licemjerje i fascinacija ratobornom geopotikom kao sudbinom evropskih nacija je smjer koji Evropsku uniju nepogrešivo vodi u regresiju.
Gettyimages.com
Čak i najprostiji uvid u formalni hronološki slijed neophodnih postupaka na putu ka EU upućuje na nedvosmisleno licemjerje zvaničnog Brisela: BiH je zahtjev za članstvo podnijela prije skoro osam godina, u februaru 2016. Ukrajina je to isto učinila 28. februara prošle godine, dakle četiri dana nakon upada ruske armade na njenu teritoriju. Ubrzo nakon tog poteza Kijeva uslijedili su unaprijed isplanirani isti zahtjevi i iz Moldavije i Gruzije. Bosna i Hercegovina je status kandidata dobila nakon šest godina čekanja, Ukrajina i Moldavija nakon četiri mjeseca!
No, nije licemjerje ovolikih razmera nastalo prošlog četvrtka. To je biljeg „kontinuiteta“ Zapadne Evrope. Evo dva eklatantna primjera. Francuska je jedna od pet zemalja osnivača Evropske unije, čak i predvodnica evropskog ujedinjenja. Pri ulasku u EU ova kolonijalna velesila je sa sobom u Uniju ‘unijela’ i ogromno prostranstvo Alžira nad kojim je vladala od 1830. godine. I ne samo Alžir. “Unijela” je i većinu svojih Prekomorskih departmana, prekomorskih zajednica i teritorija (čitaj: kolonija).Tek nakon dekolonizacije 1962. godine Alžir je kao neevropska zemlja istupio iz Evropske unije, a većina koloniziranih departmana i zajednica, ikao predaleko razbacanih po Indijskom okeanu, afričkom kontinentu i sjevernom Pacifiku i dan-danas su, znate li to, dijelovi Evropske unije.
Ubjedljiva ilustracija zapadnjačkog licemjerja je, takođe, Kipar – najveći otok u istočnom Mediteranu i najsunčanije mjesto u Evropskoj uniji. Mitsko mjesto rođenja jedne od najpoznatijih grčkih božica, Afrodite – božice ljubavi i ljepote. Iako je od 1974. godine de facto podijeljena zemlja na Tursku Republiku Sjeverni Kipar (pod dominacijom Turske) i Republiku Kipar na jugu (pod grčkim patronatom), i iako sveukupno ima tek oko osamsto hiljada stanovnika, ova blagorodna otočna zemlja je 2004. godine, iz geopolitičkih pobuda naravno, primljena u Evropsku uniju kao da je cjelovita država.
Kavkaz važniji od Balkana?
Uzaludno je dakle i ovoga puta lamentirati nad „pobjedom sila dobra“ (oni koji su glasali „za“ Ukrajinu, Moldaviju i Gruziju) nad „silama zla“ (Orban, koji je izbjegao glasanje). Uzaludno je tek sada lamentirati jer je manipulacija dio svake politike, a u zadnje dvije decenije je oličenje evropske politike. To je njen habitus.
Nije međutim uzaludno ponavljati, iz dana u dan ponavljati makar u medijima, da je ratnička geopolitika Evropske unije prožderala logiku, kao kada goropadna ajkula proguta ribicu. To može opaziti svakodnevno kogod gleda vlastitim očima: Ukrajina koja je u ratu i u kojoj je na snazi vanredno stanje, koja ne upravlja petinom vlastitog teritorija niti ima civilnu ekonomiju, te koja de facto preživljava na milijardama stranih donatora – podobna je dakle za pristupne pregovore o punopravnom članstvu!? Bosna i Hercegovina koja je 28 godina daleko od najdužeg rata na tlu Evrope poslije 2. svjetskog rata, koja ima cjelovitu teritoriju i mnogo bolji (ni blizu dovoljan i realno moguć) ekonomsko-socijalni, pravni i politički progres mora još, još i još čekati.
„Evropska unija će otvoriti pregovore s Bosnom i Hercegovinom čim dosegne neophodan nivo usklađenosti s evropskim kriterijima za članstvo“, ‘pojasnio’ je prošlog četvrtka predsjednik Evropskog vijeća Charles Michel bestidno zaključivši da je upravo takva odluka „još jedan nedvosmisleni signal nade za građane BiH i potvrda evropskog kontinuiteta”. Strašan, žalostan i poguban dokaz evropske dvoličnosti, cinizma i duplih standarda neovisno od toga što i etnonacionalne vlasti u BiH tri pune decenije rade više u korist štete za svoje građane nego što iskreno teže ka članstvu u Uniji.
Gura li se BiH svjesno ka raspadu?
Decenijska oklijevanja u prihvatanju Bosne i Hercegovine u krilo evropskih članica pogodovalo je nacionalnim elitama da se održavaju na vlasti po principu „što manje evropeizacije, utoliko više prostora za mahinacije“!
U takvom vakumu BiH kao evropska država i specifični protektorat usred Evrope, nije mogla ostvariti preporod kakav je u istom razdoblju nakon rata i genocida u toj afričkoj zemlji ostvarila, recimo, Ruanda, koja danas na svjetskom nivou doživljava najveći ekonomski rast i prirast stanovništva. Dok je afrička Ruanda izrastala kao feniks iz vlastitog ratnog pepela, Bosna i Hercegovina je pred očima Evropske unije tonula u etnonacionalnu, političku, ekonomsku, socijalnu, građansko-pravnu i pravosudnu regresiju. Da li je za to kriva sama? Nije!
Bez iskrenosti zvaničnog Brisela i općenacionalnog „konventa“ za EU po uzoru na Slovačku s kraja 2000-tih godina, Bosna i Hercegovina ni danas, ni sutra, ni prekosutra ne može imati pravolinijsku evropsku perspektivu. Samo otvaranje pristupnih pregovora odmah, bez zamajavanja i laži je, možda, posljednja prilika da se Bosna i Hercegovina očuva kao cjelovita država.
Svakim novim odgađanjem pristupnih pregovora očuvanje Bosne i Hercegovine će biti neizvjesnije, dugoročno možda i nemoguće. Pogotovo što je licemjerno izjednačavanje Bosne i Hercegovine s kavkaskom Gruzijom razotkrilo još jednu geopotičku realnost: da je ruska invazija na Ukrajinu radikalno promijenila dosadašnju strategiju i logiku proširenja. Kavkaska blizina Moskvi je postala geopolitički važnija od evropskog Zapadnog Balkana. Nevažna je postala i činjenica da je BiH geografski, historijski, kulturološki i ekonomski neuporedivo srodnija Evropskoj uniji od Ukrajine, Moldavije, a pogotovo od Gruzije. Nevažno je i to što BiH ima preko hiljadu kilometara granice s Unijom, kao i to da stotine hiljada njenih državljana žive i rade u EU s najvišom ljestvicom reputacije na tržištu rada.
Da je licemjerje u evropskoj utvrdi u Briselu postalo standard evropske politike najočiglednije se vidjelo upravo prošlog četvrtka na primjeru četiri simultane odluke u vezi s Ukrajinom (koja je u ratu i ekonomskom bankrotu), Moldavijom (koja je najsiromašnija zemlja Evrope i koja nema kontrolu nad odcijepljenom istočnom regijom Pridnjestrovlje), Gruzijom (koja je teritorijalno, politički i ekonomski nekonzistentna država i koja takođe ne nadzire dvije svoje sjeverne regije, Abhaziju i Južnu Osetiju), te u vezi s BiH (koja je dvije i po decenije nezasluženo tretirana kao zamorče same Evropske unije, i kao pokusni kunić nadmoćne Amerike).
Osim licemjerja i kadrovska obezglavljenost, nepotizam i fasciniranost Evropske komisije ratobornom geopotikom kao sudbinom evropskih nacija – to je smjer koji Evropsku uniju nepogrešivo vodi u regresiju.
TREĆI SVJETSKI RAT ?
Ako se držimo klasičnih tumačenja po kojima međunarodni sukob postaje svjetski onda kada su direktno ili indirektno uključene velike sile, i kada taj sukob na direktan ili indirektan način pogađa veći dio čovječanstva na svim kontinentima – treći svjetski rat je počeo 11. septembra 2001. godine terorističkim napadima na Sjedinjene Američke Države. Tada su SAD objavile “svjetski rat protiv terorizma”.
Ilustracija: A.L./Klix.ba
‘EU CAN NOT SOLVE THE SEJDIĆ-FINCI PROBLEM’
Objavljeno prije skoro deset godina, a kao da je danas-ništa se bitno nije promijenilo:
WESTERN BALKANS AND THE EU
21.12.2013.
The last night’s Evening news on TV1, hosted the EU integration expert, Mr. Zekerijah Smajić. The interview was centered on the key obstacle of Bosnian integration process – Sejdić-Finci judgment, but also on other EU related issues, such as the 45million Euros loss of IPA funds.
Unfortunately, there is not a written version of interview on Bosnian, nor on English, available online. That is why I will provide a video link of the interview (on Bosnian), and try to make the English translation of it in the most correct way possible.
